Hayatın akışına baktığımızda ne çok “şey”i bekliyoruz. Sabahın olmasını, günün aydınlığa dönmesini, büyümeyi, okulun bitmesini, otobüsün gelmesini,
umutlu günleri, karanlığı aydınlığa çeviren zamanları…
İnsan, ömrünü beklemeye adamıştır. Gidip de dönmeyeni, gelmeyeceğini bildiğinizin yolunu gözlemeyi, ardından şiirler yazılan sevgiliyi beklemeyi de
sever bazen insan.
