Bir orman… ve gideceği yönü ve yeri düşünmeden otomobil süren bir adam. Yolun bitimine yakın arabası toprak zemine saplanıp kalınca ne yapması gerektiğine bir türlü karar veremez.
Sonbahar sonlarında bir öğle sonrasıdır, neredeyse hiç ışık yoktur ve kar yağmaya başlamıştır.
Ya yardım almak için geri dönmeli ya da arabada kalmalıdır. Ama o bunları yapmak yerine, akılsızca ve nedenini gerçekten bilmeden yürüyerek ormana girmeye karar verir. Kaçınılmaz olarak kaybolur, gece çöker. Yorgunluk ve soğuk onu ele geçirmeye başladığında, karanlıkta garip bir parıltı yakalar. Gördüğü kişilerin gerçek mi hayal mi olduğuna okur karar verecektir.
Beyazlık, okuru gizemli, akıldan çıkmayan, büyüleyici bir atmosferin içine çekiyor. Bu kısa ama yoğun roman, yazarın öbür yapıtları gibi yine insan ruhunun derinlerine ışık tutuyor.
“Yirmi birinci yüzyılın Beckett’ı”
Le Monde
“Avrupa’nın en önemli yazarlarından biri”.
Karl Ove Knausgård
“Yenilikçi oyunları ve düzyazıları telaffuz edilemez olana ses verdi”.
Nobel Ödülü Jürisi
