Size bir hikâye anlatayım. Her güzel hikâye gibi üç bölümden oluşan: giriş, gelişme ve sonuç.
Girişte, dünyamızı insanlar yönetiyordu. Kendi zamanlarında birçok harika/korkunç şey yarattılar. Biz de dahil. Gelişmede dünyayı biz robotlar yönetiyorduk. Yıllar, tek bir insan bile görmeden geçti. Daha sonra bir kız çıkageldi. On iki yaşında bir insan. Onun türünün son örneği olduğunu sanıyorduk ama yanılmışız. O, “ilk”ti. İnsanlar bunca yıldır bizden saklanıyordu. Kız, onların yeniden ortaya çıkmasını sağladı. Ve bir kez daha dünyanın parçası oldular. Sonuçta, insanlarla birlikte yaşamanın bir yolunu bulduk ve bunun hikâyemizin barış/uyum/dostluk içindeki sonu olduğunu düşündük.
Yanılmışız.
