Yirmi yedi yaşındaki senarist Elle, New York’ta geçen büyük bütçeli bir filmin senaryosunu yazma şansını yakaladı. Sorun ne miydi? Aylarca aklına yazacak hiçbir şey gelmemişti ve senaryosunu yaz sonuna kadar teslim etmek zorundaydı.
Elle umutsuz ilham arayışıyla bir daha asla dönmeyeceğini söylediği şehre, asla parasının yetmeyeceği bir daireye geri döndü. Senaryosunu yazmak için mükemmel bir yer gibi görüyordu, ta ki yeni komşusunun iki yıl önce bir merdiven boşluğunda tanıştığı teknolojinin “Milyarder Bekârı” Parker Warren olduğunu fark edene kadar. O günden beri ilişkileri aşktan düşmanlığa dönüşmüştü.
Onu tekrar görmek nefret dolu bir yazma gecesine dönüşünce, Elle düşmanının/çarpık ilham perisinin senaryosunu bitirmenin anahtarı olabileceğini fark etti. Eğer onun zıt kutbu olan biriyle bir arada kalabilirse. Elle senaryolarını anonim olarak yazıyor, Parker’sa her iş dergisinin kapağında yer alıyordu. Parker lüks kırmızı halı etkinliklerine katılırken, Elle duygusal destek sağlamak için sadece beş blokluk alanında kalmayı tercih ediyordu.
Bir yaz. Onları ayıran sadece bir duvar vardı. Parker, şirketinin riskli süreci sırasında yapay bir ilişki yaratmaya ihtiyaç duyuyordu. Elle, New York’ta çeşitli mekânlarda geçen bir film senaryosu yazmak zorundaydı. Her ikisinin de acımasız programlarına bir ara vermeye ve şehrin gökdelen ışıltılı, pizza kenarlı, güneşli cazibesini yeniden keşfetme şansına ihtiyacı vardı.
Yazlar her zaman sona erdiği gibi bu anlaşma da sona erecekti. Hepsi bir oyundu. Söz verilmişti.
Ta ki artık böyle olmayana kadar.
